Nieuwsflits van het Solgu

Nieuwsflits van het Solgu

Corona en VN-verdrag gelijke rechten voor mensen met handicap of chronische ziekte

De huidige coronacrisis legt de bestaande verhoudingen en dus ook ieders rechten, onder een vergrootglas. Het lijkt of we allemaal in hetzelfde schuitje zitten, maar we zitten in dezelfde storm. De meeste mensen zitten op een zeewaardig jacht, overleven de storm en komen aan land. Anderen waaronder mensen met een beperking, hebben een roeiboot tot hun beschikking, en met een beetje pech is de boot lek.

Wanneer beleid wordt gemaakt rondom corona, blijkt dat mensen met een beperking steeds aan de achterste mem zitten, het VN-verdrag ten spijt. Dat blijkt bij de distributie van schaarse mondkapjes: eerst de ziekenhuizen, dan de verpleeghuizen, en oh ja, er zijn ook nog gehandicapteninstellingen en mensen met een beperking die thuis zorg ontvangen.

Ook bij de versoepeling van maatregelen blijkt dat er geen rekening gehouden wordt met mensen die een beperking hebben. Iedereen mag na 1 juni weer met het openbaar vervoer met een mondkapje en 1,5 meter afstand. Maar als je blind bent en de afstanden niet kunt zien? En als je geholpen moet worden om binnen te komen? Wat is er voor die mensen geregeld? Geen woord daarover.

Ondanks het VN-verdrag gelijke rechten, blijkt dat ook in deze crisis gelijke rechten voor mensen met een beperking bevochten moet worden. Het wordt niet vanzelfsprekend meegenomen in het beleid, sterker, er wordt niet, onvoldoende of te laat over nagedacht.

Daarom mijn pleidooi om rondom de coronacrisis, versoepeling van maatregelen en in principe bij alle beleid, niet ook maar eerst na te denken wat het beleid voor mensen met een beperking betekent. Alleen wanneer je dit goed doordenkt en regelt kun je gelijke rechten waarmaken, of sterker: kunnen ook anderen ervan profiteren.

Als je regelt dat zij die dat nodig hebben geholpen worden om de tram of trein in te komen betekent dit dat zij dezelfde rechten krijgen als anderen die zo het OV in kunnen. En door veilige zorg thuis te regelen met mondkapjes voor de zorgverleners, voorkom je dat zorgverleners besmet kunnen worden en het virus mee kunnen nemen naar hun geliefden. In die zin is er een win-win situatie.

Door eerst na te denken hoe het beleid uitpakt voor mensen met een beperking, verhoog je de kwaliteit van je beleid en dus van de samenleving. Het gevaar dat je mensen vergeet, die thuis moeten hopen en bidden dat ze ook weer kunnen reizen, werken en misschien zelfs op een terras kunnen zitten, sluit je hiermee uit.

Blijf contact met ons opnemen zodat we weten waaraan we moeten werken. Mail naar a.dejong@solgu.nl dank voor je reactie en blijf gezond!

Vriendelijke groet,

Annelies de Jong